Adelinde Cornelissen
Zaterdag was het de beurt aan Adelinde Cornelissen. Zij heeft na de ORUN opleiding 6 jaar lang bij Johan Hamminga getraind. Haar paard Parzival is een nakomeling van Jazz en behalve veel aanleg voor de dressuur heeft hij ook het angstige karakter meegekregen van zijn vader. Het was in het begin van de lessen dan ook al moeilijk om de bak rond te komen, aldus Adelinde. Zij heeft altijd geloof gehouden in de grote vos en Johan heeft haar begeleid tot ze 3 jaar geleden in het team werd opgenomen en bij de bondscoach Sjef Janssen is gaan trainen.
Adelinde begon met het verschil tussen het onderwijs, haar oude vak, en de paardensport waar ze nu full time mee bezig is. In het onderwijs was haar geleerd dat afkijken verboden was, terwijl je in de paardensport juist wel de kunst kan afkijken van de manier waarop anderen met hun paarden bezig zijn. Kijk goed om je heen en neem mee wat je kunt gebruiken was haar advies.
Via Lammert Haanstra was Adelinde in contact gekomen met de bondscoach van het turnen en die had haar zo geïnspireerd dat ze hem had gevraagd vandaag zijn verhaal aan de instructeurs te komen vertellen. Het was verhelderend. Iedereen weet het belang van een goede houding op het paard, maar deze meneer ging nog een stapje verder. Hij liet met Adelinde zien wat hij onder vormspanning verstaat en ook dat als je je spieren slap houdt, je veel kwetsbaarder bent voor blessures.
De zaal kreeg wat oefeningen op de stoel en zo konden wij ervaren dat we meestal onze rompspieren niet aanspannen maar als ”zoutzakken” op de stoel zitten, aldus de turncoach. Om de link naar de paardensport te verduidelijken liet Adelinde aan de longe zien wat een onafhankelijke zit betekent en ging ouderwets gymnastiekoefeningen doen om dit te trainen.
Hierna begeleidde ze verschillende combinaties en gaf Johan daar zijn aanvullingen op. De eerste combinatie was een pony met een meisje van 12 jaar. Er werd over de hoofd-hals houding tijdens het losrijden gesproken en beiden waren het erover eens dat de pony eerst met meer lengte in de hals moest lopen om te ontspannen in het werk en niet te duwerig in de hand te worden. Het tempo werd wat terug gezet en de pony reageerde met een dalende deinende hals en een ontspannen lijf, waardoor zijn gangenwerk ook verbeterde en hij daarna het werk makkelijker uitvoerde.
Een meisje van 15 volgde. Zij reed nog maar net op een pas 7 jarig paard die voorheen door haar zus gereden was. Het paard was 1.82m groot maar desondanks had zijn amazone geen moeite zijn gangen uit te zitten. Dit waren duidelijk 2 talenten die elkaar gevonden hadden!
Raf Kooremans, een Belgische eventing ruiter die sinds verleden jaar voor Nederland rijdt, had een grote vosmerrie mee die 3 sterren wedstrijden liep. Het paard was duidelijk anders gebouwd dat de andere paarden en de volbloed invloed was goed te zien. Hij bewees dat een eventing ruiter echt alle disciplines goed moet beheersen. Het was plezierig om te zien hoe het paard zeer tevreden aan het werk was, de ruiter een ontspannen manier van rijden had en het paard dressuurmatig hetzelfde werk aan kon als de paarden die zich hierin hebben gespecialiseerd. Dressuur betekent gymnastisch sterker maken, rechter en het atletisch vermogen verbeteren. De merrie liep met veel schwung en tact door de baan en liet na de aanwijzingen van de coaches ook hele mooie wissels zien.
Adelinde ging haar Parzival zadelen en Diederik van Silfhout betrad de baan. Hij was bij Johan komen trainen deze winter met verschillende paarden en nu zat hij op een hengst die zeer spectaculair kon bewegen maar daarbij de takt en zuiverheid van zijn gangen verloor. Ook hier werd gewerkt aan de basis, de losgelatenheid en de aanleuning vanuit een recht paard.
En tenslotte kwam Adelinde met Parzival. Hij was gespannen de eerste rondjes maar dit duurde niet lang en ze lieten zien hoe ze trainden en de oefeningen werden met schijnbaar gemak uitgevoerd. Het was erg leuk dat Adelinde haar beste paard mee had genomen en het publiek genoot. Helaas kwam er op het laatst een oud euvel naar boven. Parzival gooide zijn tong over het bit,maar na de aanwijzingen van Johan werd dit opgelost en sloten ze tevreden de training af. 
Het was leerzaam weer even scherp gemaakt te worden over het belang van rechtgerichtheid, tempo- controle en het belang van controle over de eigen houding van de ruiter. En natuurlijk was het leuk zoveel talentvolle ruiters en paarden te zien die op een herkenbare manier begeleid werden. Het was al het 13e trainersseminar maar volgend jaar gaan we zeker weer!
