Bijscholing Hoger Kader Instructeurs
Voor de eerste keer organiseerde de KNHS op het federatiecentrum een bijscholing voor hoger kader instructeurs waar de aanwezigheid geregistreerd werd voor punten voor de geldigheid van de licentie.
Het is een eis van de NOC/ NSF om via de licentie te zien welke instructeurs hun kennis up to date houden. Er werd een spring- en dressuur les gegeven en de belangstelling was groot.
Er waren 400 mensen op af gekomen.
De springles werd gegeven door Luuk Steegs, aangesloten bij Deurne waar hij de masterclass verzorgt en lid van het trainersplatform. Er kwamen 3 combinaties in de baan; een nog onervaren 5 jarige en twee 7 jarigen die M en Z springen waren.
Er werd gewoon begonnen met over 2 balkjes op de grond rijden, op 21m dus 5 galopsprongen. Het commentaar van Luuk was dat men veel te terughoudend los rijdt, meer voorwaarts dus zodat er meer spiermassa gekweekt zou worden. Als men dit vanaf het begin af aan doet krijgt men reserve waar men in de hogere klasse baat bij heeft.
Het grondtempo werd belicht; overal dezelfde galopsprong zowel voor, over als na de sprong. En tenslotte hoe met onwilligheid of onervarenheid om te gaan. Er waren maar 3 manieren volgens Luuk als je naar een hindernis reed; Eronderdoor, er dwars door heen of er over heen. Erlangs was geen optie! En als een paard niet wil moet je zo laag bouwen dat je er uit stilstand overheen kan. Rechtdoor is de enige route!
Duidelijke taal dus en de combinaties kregen ook aanwijzingen waar je meteen van zag dat het te verbeteren was. De problemen die de paarden over de 2 grondbalkjes toonden, zag je later terug in het springen. Een duidelijk verhaal.
Aansluitend nam Johan Hamminga het dressuurgedeelte voor zijn rekening. Ook hij liet 3 combinaties zien waarvan er 2 Trakehnerbloed hadden via hun moeder; het waren dochters van Gribaldi. Heel verschillende paarden, een 5 jarige die heel veel beweginspotentieel had maar nog moeite had met een stille aanleuning, een doorgereden paard dat al het gevraagde met gemak uitvoerde en een 9 jarige die als probleem ook de aanleuning had maar wel heel veel kwaliteit liet zien in het sluiten en ondertreden van de achterhand.
Ook nu kwam het neer op de basis; alles is terug te leiden op het evenwicht, het aan 2 teugels krijgen en de reacties aan het been. Ook de dressuur paarden kregen een aantal grondbalkjes op drafafstand voorgeschoteld, waarbij duidelijk werd dat sommige doorgetrainde paarden dit nog nooit van hun leven gezien hadden. Uiteindelijk werden ze er beter van, de een sloot mooier, de ander had zijn concentratie beter bij zijn werk of er kwam meer uitdrukking in de beweging.
Het was weer leuk en inspirerend en Claire zal de opgedane kennis weer integreren in haar lessen
