Eerbetoon aan Sam
Soms kom je paarden in je leven tegen die meteen een onuitwisbare indruk maken. Het zijn persoonlijkheden en dit heeft niets te maken met maat of ras.
In 2008 ontmoette ik Sam. Een pony op leeftijd, al in de 30 was hij toen, en hij scharrelde op het erf zonder omheining. Sam liep los rond, liep niet weg en at niet tot hij ziek werd. Ondanks dat het een shetlander x welsh was stopte hij met eten als hij genoeg had en scharrelde zo de hele dag rond de stallen, bij het kuilvoer of onder de appelbomen. Sam liet zich ook niet vangen, alleen zijn baas gaf nooit op en bij haar gaf hij zich over maar alle anderen had hij na een eerste poging feilloos door. Sam was overal, geruisloos maar aanwezig.
Toen ik de ponys van de kinderen verkocht had en ik maar 1 paard thuis overhield heb ik Sam geleend als gezeldschapspony. Hij is hier een paar maanden geweest en hij en ik sloten vriendschap. Ondanks dat de zomer al aardig gevorderd was, had hij nog een hele dikke vacht die niet los liet. Iedere avond voor het slapen roste ik hem met een ijzeren roskam die de haren er wel uitkreeg en zo kwam er een glanzend velletje onder vandaan. Ik denk dat hij dat heel prettig vond, want ik kon hem daarna altijd pakken, hij kwam naar me toe als hij me zag.
Maar Sam was thuis weer nodig dus ik bracht hem terug naar zijn eigen plek waar hij binnen een half uur ontsnapte uit de stal waar ik hem in had gezet. Sam hoefde geen stal, zijn erf was zijn stal en hij bepaalde zelf waar hij wilde zijn.
Daarna heb ik hem nog mogen gebruiken bij het vervoeren van de jonge paarden die voor het eerst zonder moeder in de trailer moesten. Sam stond erin, het schot stond schuin dus je zag hem bijna niet. Maar op het moment dat zo’n jongeling dan op de klep stond hinnikte hij hard en zo heeft hij heel wat paarden opgevoed in het laden en op de wagen staan. Ook onze Tsjechow en Flo hebben hun eerste ervaringen naast Sam opgedaan en de rust die hij uitstraalde maakte de reis tot een goede ervaring.
Hij was de butler van Ellite hengst Kasparow, en stond zo rechtop in de wind dat deze hengst hem zelfs in zijn weiland duldde. Zodra de stal van Kasparow leeg was scharrelde Sam daar rond, terwijl zijn eigen stal er tegenover geen blik waardig werd gekeurd.
De laatste 2 jaar wilde hij wel in zijn stal slapen, maar mestten of plassen deed hij buiten. Kortom, hij was een groot paard in een pony lijf. Zelfstandig, slim, opvoeder, stabiel en tot op hele hoge leeftijd kerngezond.
Helaas werd hij afgelopen weken hoefbevangen en ondanks zijn zoveelste opleving heeft hij deze keer de strijd moeten opgeven. Hij heeft een prachtig leven gehad en de perfecte verzorging maar zal tot in de lengte der dagen gemist worden. Onopvallend opvallend. Dank Sam dat ik je gekend heb
