Het dressuurhoedje blijft de gemoederen bezig houden. Mocht men in het verleden vanaf de klassse Z1 met hoedje rijden, inmiddels is veiligheid een belangrijk issue in de paardensport. Het veiligheidscertificaat is verplicht voor de accommodatie waar indoorwedstrijden worden gehouden. Dit veiligheidscertificaat verplicht tot het rijden met goedgekeurde veiligheidscap.  Het reglement van de KNHS zal hierop aangepast worden en zo is het dus per 1 januari 2011 niet langer toegestaan met hoedje te rijden tijdens een indoorwedstrijd. Voor outdoorwedstrijden  blijft het wel toegestaan, evenals in evenementenhallen .

De afgelopen periode is veel te rustig geweest door het weer, de feestdagen en andere omstandigheden. Nu zijn we weer volop bezig en zijn de dagen weer gevuld met lesgeven en trainen. De vakantie voor de paarden is weer voorbij!

Zaterdag was het de beurt aan Adelinde Cornelissen. Zij heeft na de ORUN opleiding 6 jaar lang bij Johan Hamminga getraind. Haar paard Parzival is een nakomeling van Jazz en behalve veel aanleg voor de dressuur heeft hij ook het angstige karakter meegekregen van zijn vader. Het was in het begin van de lessen dan ook al moeilijk om de bak rond te komen, aldus Adelinde. Zij heeft altijd geloof gehouden in de grote vos en Johan heeft haar begeleid tot ze 3 jaar geleden in het team werd opgenomen en bij de bondscoach Sjef Janssen is gaan trainen.
Adelinde begon met het verschil tussen het onderwijs, haar oude vak, en de paardensport waar ze nu full time mee bezig is. In het onderwijs was haar geleerd dat afkijken verboden was, terwijl je in de paardensport juist wel de kunst kan afkijken van de manier waarop anderen met hun paarden bezig zijn. Kijk goed om je heen en neem mee wat je kunt gebruiken was haar advies.

Via Lammert Haanstra was Adelinde  in contact gekomen met de bondscoach van het turnen en die had haar zo geïnspireerd dat ze hem had gevraagd vandaag zijn verhaal aan de instructeurs te komen vertellen. Het was verhelderend. Iedereen weet het belang van een goede houding op het paard, maar deze meneer ging nog een stapje verder. Hij liet met Adelinde zien wat hij onder vormspanning verstaat en ook dat als je je spieren slap houdt, je veel kwetsbaarder bent voor blessures. De zaal kreeg wat oefeningen op de stoel en zo konden wij ervaren dat we meestal onze rompspieren niet aanspannen maar als ”zoutzakken” op de stoel zitten, aldus de turncoach. Om de link naar de paardensport te verduidelijken liet Adelinde aan de longe zien wat een onafhankelijke zit betekent en ging ouderwets gymnastiekoefeningen doen om dit te trainen.
Hierna begeleidde ze verschillende combinaties en gaf Johan daar zijn aanvullingen op. De eerste combinatie was een pony met een meisje van 12 jaar. Er werd over de hoofd-hals houding tijdens het losrijden gesproken en beiden waren het erover eens dat de pony eerst met meer lengte in de hals moest lopen om te ontspannen in het werk en niet te duwerig in de hand te worden. Het tempo werd wat terug gezet en de pony reageerde met een dalende deinende hals en een ontspannen lijf, waardoor zijn gangenwerk ook verbeterde en hij daarna het werk makkelijker uitvoerde.

Een meisje van 15 volgde. Zij  reed nog maar net op een pas 7 jarig paard  die voorheen door haar zus gereden was. Het paard was 1.82m groot maar desondanks had zijn amazone geen moeite zijn gangen uit te zitten. Dit waren duidelijk 2 talenten die elkaar gevonden hadden!

Raf Kooremans, een Belgische eventing ruiter die sinds verleden jaar voor Nederland rijdt, had een grote vosmerrie mee die 3 sterren wedstrijden liep. Het paard was duidelijk anders gebouwd dat de andere paarden en de volbloed invloed was goed te zien. Hij bewees dat een eventing ruiter echt alle disciplines goed moet beheersen. Het was plezierig om te zien hoe het paard zeer tevreden aan het werk was, de ruiter een ontspannen manier van rijden had en het paard dressuurmatig hetzelfde werk aan kon als de paarden die zich hierin hebben gespecialiseerd. Dressuur betekent gymnastisch sterker maken, rechter en het atletisch vermogen  verbeteren. De merrie liep met veel schwung en tact door de baan en liet na de aanwijzingen van de coaches ook hele mooie wissels zien.

Adelinde ging haar Parzival zadelen en Diederik van Silfhout betrad de baan. Hij was bij Johan komen trainen deze winter met verschillende paarden en nu zat hij op een hengst die zeer spectaculair kon bewegen maar daarbij de takt en zuiverheid van zijn gangen verloor. Ook hier werd gewerkt aan de basis, de losgelatenheid en de aanleuning vanuit een recht paard.

En tenslotte kwam Adelinde met Parzival. Hij was gespannen de eerste rondjes maar dit duurde niet lang en ze lieten zien hoe ze trainden en de oefeningen werden met schijnbaar gemak uitgevoerd. Het was erg leuk dat Adelinde haar beste paard mee had genomen en het publiek genoot. Helaas kwam er op het laatst een oud euvel naar boven. Parzival gooide zijn tong over het bit,maar na de aanwijzingen van Johan werd dit opgelost en sloten ze tevreden de training af.
Het was leerzaam weer even scherp gemaakt te worden over het belang van rechtgerichtheid, tempo- controle en het belang van controle over de eigen houding van de ruiter. En natuurlijk was het leuk zoveel talentvolle ruiters en paarden te zien die op een herkenbare manier begeleid werden. Het was al het 13e trainersseminar maar volgend jaar gaan we zeker weer!

De bijscholing van Rob Ehrens was verhelderend. Na het dressuurmatig losrijden begon hij  met 3 grondbalken waar de paarden in 3 of 4 galopsprongen overheen moesten. Dat gaf al de nodige informatie over het aan de hulpen staan, de mogelijkheid van de paarden om te rekken of te sluiten en het lichaamsgebruik.
Rode draad was controle en nageeflijkheid. Als een paard zich vasthield, ook tussen de hindernissen aan het loslaten van de kaak blijven werken door te spelen met de teugels. De ruiter moest in balans blijven door op de beugels te steunen en terug te blijven zitten tot de sprong daar was. Zodra een paard het tempo overnam werd het halt gezet en begon  het rondje opnieuw.
Er waren 2 groepen van 3 paarden en Marcia’s oude werkgeefster Alice Naber-Lozeman reed ook mee op haar volbloed Peter Parker. Deze volbloed liet zich goed bewerken en ook bij Alice zag je de aanwijzingen van Rob hun werk doen en ging hij beter springen.

De jaarlijkse bijscholing voor de hoger kader instructeurs zou dit jaar door Piet Raijmakers gebeuren op vrijdagavond. Maar door omstandigheden is hij verhinderd en nu komt Rob Ehrens, de bondscoach van het Nederlandse springteam, naar Ermelo. Vrijdagavond zal over springen gaan en zaterdag zal Adelinde Cornelissen de dressuur voor haar rekening nemen.

Freneuse, de moeder van Flo, hebben we gisteren naar België verhuisd. Ze is wederom drachtig van EH Kasparow. Ze woont nu op een stoeterij die Arabieren en Trakehners fokken. Heel veel paarden, hengsten, fokmerries, veulens en jonge paarden, heel veel schimmels maar geen een zo groot als zij! Ze was meteen op haar gemak. In mei zal ze haar veulen krijgen, tot die tijd staat ze met de andere Trakehener merries.

Claire werd enorm verrast tussen kerst en oud en nieuw. Het is geen nieuws dat zij enorme fan is van Elite hengst Kasparow en Man O’ War is de derde KAS van Claire. Zij heeft nu een polo gekregen waarin ze dat kan uitdragen; alle namen van haar paarden staan erop; Flying Colours, Tsjechow en Man o’War en op de rug de naam van hun vader. Ze zal graag reclame maken!!

Wij wensen U een fijne jaarwisseling en een jaar in balans vol vooruitgang!

Wij kijken terug op een jaar vol verandering. Helaas moesten we onze 5 jarige Trakehner merrie laten inslapen. Maar met de geboorte van Flying Colours, ook wel Flo genoemd, kwam er weer nieuwe hoop en nu is Man o’ War het paard waar we de komende tijd mee aan de slag gaan. Hij gedraagt zich geweldig en belooft een heel fijn paard in het werk te worden!
In het voorjaar zal ook Tsjechow naar huis komen, onze bijna 3 jarige Trakehner hengst die nu samen met Flo in de opfok in Groningen staat. Dus genoeg toekomst muziek.
De combinaties die we begeleiden zijn afgelopen jaar goed vooruitgegaan.

 
Een 18 jarige Fries moest een nieuw zadel en bleek door onze training ineens mooi  recht geworden, een paard dat te koop stond doordat het gevaarlijk gedrag vertoonde met buiten rijden geniet nu met zijn baas van de ritten die ze samen maken. Een gewezen manegepony is van zijn truckjes genezen en in opleiding tot dressuurfjord. Ook bij de IJslanders zijn er veel prijzen gewonnen, gangen verbeterd en combinaties naar elkaar gegroeid.   En natuurlijk zijn er winstpunten verdiend, combinaties naar hogere klassen gepromoveerd en kampioenschappen gereden.
 Het belangrijkste blijft het plezier in de training en dat maakt het werk zo leuk!

Dit jaar gaan we waarschijnlijk een witte kerst beleven. Wij wensen U gezellige dagen.

 Het is onvoorstelbaar zoveel sneeuw als er in de Randstad is gevallen de laatste dagen. We kunnen geen kant op, maar de paarden genieten ervan. Omdat ze iedere dag buiten komen passen ze zich goed aan de veranderende omstandigheden aan en sneeuw is natuurlijk ook gewoon leuk!
 Het trainen staat wel op een zeer laag pitje, de buitenrijbaan is niet berijdbaar. Na de vorige rust periode van 2 weken door de sneeuw pakte Man O War het werk meteen weer op alsof hij niet anders gedaan had, dus het blijkt ook een goede karaktertest. Maar toch hopen we dat we weer snel aan de gang kunnen en dat dit weer geen maanden aan gaat houden.

De veiligheid van caps staat op 8 januari 2011 centraal tijdens een door Riders4Helmets georganiseerd symposium in Wellington (Florida). “Sinds het tragische ongeval van Courtney King-Dye is het besef van het belang van het dragen van een cap gegroeid. Hierdoor werd het mogelijk verschillende belanghebbende groepen samen te brengen om te discussiëren over veiligheid. Hopelijk kunnen we positieve veranderingen realiseren”, aldus woordvoerder Lyndsey White.
Tijdens het symposium discussiëren onder meer fabrikanten van caps, ruiters, testers van caps, paardensportorganisaties en neurochirurgen met elkaar over onderwerpen als het aantal ongevallen met hoofdletsel in de paardensport en de regels over het dragen van een cap. Er is een  groeiende besef bij de FEI en de USEF wat betreft het belang van hoofdbescherming.”

Riders4Helmets is begin 2010 opgericht naar aanleiding van het ongeval van Courtney King-Dye. De Amerikaanse amazone kwam samen met haar paard ten val in maart  terwijl ze zonder cap reed. De amazone liep bij dit ongeluk een schedelbreuk en hersenletsel op.

Bron: Horses.nl

 Het weer houdt ons in zijn greep. Na de enorme sneeuwstorm van zaterdag en de dooi op zondag, hebben we nu vooral te maken met gladheid van opvriezend dooiwater. Een hoop rijbakken zijn dus nog niet begaanbaar en slechts  de binnenbak lessen gaan door. We hopen dat de dooi doorzet en dat we snel weer gewoon aan het werk kunnen!!

 Pas uw voerschema wel aan in deze tijden. De gulden regel van het voer halveren als het paard op rust staat, wordt nu belangrijker omdat er paarden zijn die nu al een week niet meer in het werk staan!!Goed voerbeleid is dan essentieel om uw paard gezond te houden.

In al die jaren op het dak,
Is Sint altijd op zijn gemak

Van  zijn schimmel kan hij op aan,
die zal niet gauw een misstap begaan

En in een heel ver verleden
Heeft Sint heel wat paardrijlesjes gereden!

Dus hij raadt een ieder dan ook aan
Vooral naar les van Claire te blijven gaan…

Dan word je beter als ruiter voor je paard,
Want dat trouwe beestje is dat zeker waard.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

Vandaag had Claire een bijzondere lesklant. Janneke Nieboer die zelf op een manege rijdt, kreeg voor haar verjaardag een les van Claire als gastinstucteur op haar eigen manege. Dus vandaag door de sneeuw waardoor het allemaal wat later werd, maar uiteindelijk veilig gearriveerd. Janneke zadelde een paard op dat Claire natuurlijk nog niet eerder  gezien had en we gingen aan de slag.
 Wanneer je normaal in een groepsles rijdt, is het wel even anders als je ineens alle aandacht op je gericht weet. Het was dus hard werken maar met resultaat. Al snel reageerde het paard en begon te ontspannen en lekker in het werk te komen. De galop die normaal voor beiden een probleem is, ging stukken beter en in draf wilde hij zelfs al lekker nageven. Aan het einde van de les waren beiden moe maar tevreden.