Het winterspringen bij de Blesruiters deed zijn naam eer aan dit weekend. In december moest het nog worden afgelast wegens de regen en de te natte bodem, nu was het echt winterweer. Vele combinaties maakten hun rondje en deden ervaring op maar er was toch 1 combinatie die apart het vermelden waard is. Kitty Roeling deed mee met Dirkje.
Kitty is ruim een jaar geleden weer begonnen met rijden in de les. Vroeger was ze zeer fanatiek maar zoals het bij zovelen gaat werd er na de kinderen nog wel wat gereden maar vooral recreatief. Zij spande haar paarden meestal in voor de wagen.
Verleden jaar is men bij de Blesruiters op vrijdagochtend begonnen met een les speciaal voor herintreders. Zij noemen zichzelf de ‘stofdoekenles”. Hoewel het voor sommigen echt jaren geleden is dat ze op een paard zaten, worden zij toch steeds enthousiaster en fanatieker. De springlessen worden gewoon gevolgd en ieder doet mee, op een hoogte die men aankan. Nu had Kitty zich dus opgegeven voor het winterspringen en het ging heel goed. Dirkje wil nog wel eens kijkerig zijn in de reguliere lessen, maar tijdens het springen lette ze goed op en deed wat er van haar verwacht werd. Een leuk resultaat na een jaar volhouden en de moed niet opgeven. Goed gedaan Kitty!!
In waddinxveen reed Floor met Valentino ook weer na een hele tijd een parcours. Dit was wel indoor, en het ging goed. Het eerste parcours was een twee-fasen waar ze een hindernis verlaagde, maar het tweede klassieke parcours bleef ze wel foutloos en ook de barrage werd een 0 rondje.
3 winstpunten erbij in de L, dus een geslaagde wedstrijd.
Dat het zitten op een paard de beweging beïnvloedt lijkt logisch. Een voorbeeld hiervan is natuurlijk lichtrijden en doorzitten.
Lichtrijden wordt beschouwd als minder belastend voor het paard en wordt daarom vaak gebruikt in de opleiding van jonge paarden en in de warming-up en cooling down in de opleiding van meer ervaren paarden. Nu is er ook onderzoek naar gedaan.
Het doel van het onderzoek, uitgevoerd aan de Michigan State University, was om de invloed op de rug van het paard te kwantificeren door het meten van de bewegingen van het lichaam van de ruiter ten opzichte van het paard. In dit onderzoek hebben 13 ruiters en twee paarden deelgenomen. Zes ruiters reden het ene paard en de andere zeven reden het andere paard. De bewegingen werden gemeten met behulp van acht infraroodcamera’s in de manege. Infrarood licht reflecterende markers werden geplaatst op ruiters en paarden en de camera’s registreerden de bewegingen van deze markers. Op de ruiters werden de markeringen op de huid op de schouder, elleboog, pols, heup en knie, hoofd en rug bevestigd.
De resultaten toonden aan dat de gemiddelde verticale kracht vergelijkbaar was met het lichaamsgewicht van de ruiters en werd niet significant beïnvloed door een rijtechniek (doorzitten en lichtrijden). Echter, tijdens de draf werden twee pieken gezien tijdens één stap. Voor de eerste piek was de waarde (ruiter in het zadel) voor het lichtrijden lager dan die voor het doorzitten. De tweede piek (ruiter stond in de beugel) was ook lager bij het lichtrijden. Dus de gemiddelde verticale kracht was hetzelfde tijdens het lichtrijden en doorzitten, maar de piek krachten waren hoger tijdens het doorzitten. De piek waarden waren duidelijk beïnvloed door het paard: de toppen van het ene paard waren hoger in vergelijking met die van het andere paard. De voor-achterwaartse krachten waren ook lager tijdens het lichtrijden in vergelijking met doorzitten.
Het lijkt dus dat lichtrijden minder zwaar is voor het paard. Hiermee moet rekening worden gehouden in de opleiding van jonge paarden. Lichtrijden kan ook worden gebruikt in de opleiding van onervaren ruiters, omdat het waarschijnlijk is dat deze rijders zijn minder in balans zijn dan getrainde ruiters. Doorzitten moet dus geleerd worden. Dit geldt zowel voor ruiter als voor het paard dat het gewicht moet leren dragen.
Zondag werd er natuurlijk weer druk gestart. De selecties voor de indoorkampioenschappen zijn in volle gang.
Kelly Doelman startte PadoVano die normaal door haar zus Britt uitgebracht wordt, voor het eerst en meteen op een kampioenschap. Het ging heel goed; Ze mag zich kringkampioen M1 noemen van kring 1 en haalde met deze wedstrijd ook meteen 4 winstpunten. De familie Doelman is dus heel goed in primeurs!
Tijdens ditzelfde kampioenschap was ook Demi Olsthoorn tevreden. De pony van haar zusje wordt nu door haar uitgebracht omdat haar eigen Panieka al een tijdje uit de roulatie is. Black Jack kan het allemaal nogal spannend vinden maar deze keer bleef hij goed bij de les. Zij haalde 2 winstpunten in de B.
Ook Iris van der Lubbe had een spannende dag. Piebald King is een driekleur bonte die ooit als jaarling gekocht werd. Hij ontwikkelt zich goed en dit weekend maakte hij zijn debuut in de wedstrijd ring. Alles was nieuw voor hem, nog niet eerder zag hij een binnenbak. Maar ook hij bleef goed gehoorzaam. Meer dan tevreden en met een goede ervaring rijker gingen ze huiswaarts.
Op vrijdagavond ging Claire naar het trainingsseminar springen en op zaterdag reed dochter Marcia een clinic mee bij Albert Voorn. Bij het KNHS seminar werd dit jaar de nadruk gelegd op de cross. Eventing ruiter Tim Lips verzorgde deze avond samen met zijn vader, bondscoach Martin. Eerst kwamen de kader ponys in de baan, alledrie gereden door 13 jarige meisjes. Met losrijden lag de nadruk op het tempo; naar voren kunnen maar ook terug en met het losspringen vooral op het kleiner maken van de galop voor en tussen balkjes. Hiermee krijg je controle en vertrouwen waardoor je weer met been aan kunt vullen. Uiteindelijk lieten de ponys zien handig te zijn met de sprongen en ongeacht de lijnen of wendingen altijd naar de sprong te trekken en te springen.
De paarden kwamen toen; Elaine Pen en Sanne de Jong , beiden de top van de eventing ruiters in Nederland. De dressuurlessen die deze kaderamazones bij Anky volgen waren in het losrijden goed te zien. Heel veel controle, heel veel souplesse en gehoorzaamheid. Zij hadden dit stuk goed voor elkaar; de paarden konden alle afstanden makkelijk in een galopsprong meer of minder laten zien. De afstand kon op deze manier altijd passend gemaakt worden en ook toen het moeilijk werd bleef het er vanzelfsprekend en eenvoudig uitzien.
Zaterdag organiseerde de Prinsenhofruiters uit Hazerswoude een clinic van Albert Voorn. Er was veel belangstelling, zowel bij de deelnemers als bij het publiek. Albert vereenvoudigde het rijden naar een paar simpele zaken. Een paard mag lopen zoals hij zelf wil lopen; er wordt dus niet ingewerkt om een hoofd of hals naar beneden te rijden. Op spoor moet hij naar voren en op teugel terug. De ruiter moet stil zitten en niet te veel willen inwerken zodat het paard zich kan ontspannen. Sommige aanwijzingen waren echt totaal anders dan wat de meeste ruiters gewend zijn. Maar het resultaat was dat alle paarden ontspanden tijdens het werk en allemaal fijner gingen springen en beter gingen luisteren.
Marcia reed voor deze gelegenheid Crossiecor van Cees de Jong en hij deed het erg goed. Gehoorzaam en geconcentreerd luisterde hij naar zijn amazone en sprong met veel gemak de hindernissen. Marcia mocht van Albert haar handen nog wat meer dragen en haar voeten nog iets meer uitdrukken tijdens het terugnemen maar verder was hij erg tevreden.
Wij berichten hier wel vaker over Britt Doelman met haar pony Padovano. Ze heeft al meerdere successen gehaald in de ponysport en beleven samen veel plezier aan wedstrijden. Maar Britt werd verleden jaar 18 en moest dus de overstap maken naar de paarden.
Padovano is niet echt een kleintje dus dat is geen probleem, maar voor Britt voelde het toch even anders om tussen alleen volwassenen te gaan rijden.
Afgelopen weekend had ze haar primeur en het was meteen de kringselectie voor de indoorkampioenschappen. In de Z1 werd ze reserve kampioen dus we kunnen hier spreken van een geslaagde overstap! Van de 8 ruiters werden er 2 geselecteerd om door te mogen naar de Regiokampioenschappen op 29 januari en Britt zit daar dus bij. Gefeliciteerd!!
Na Isabelle Werth, die als topamazone het lef heeft om als eerste haar hoedje vaarwel te zeggen en te kiezen voor veiligheid in plaats van status, komt nu Canada met duidelijke regels.
Alle ruiters zijn per 2012 verplicht een ASTM/SEI of BSI/BS EN gekeurde veiligheidscap te dragen tijdens Canadese dressuurwedstrijden. Er zijn, in tegenstelling tot veel andere landen, geen uitzonderingen voor bepaalde niveaus.
“Ik ben erg trots dat ons dressuurcomité deze stap heeft genomen”,aldus voorzitter Michael Gallagher. “Ik geloof dat we de eerste nationale federatie ter wereld zijn die deze regel introduceert en ik kan garanderen dat we niet de laatste zullen zijn.”
Eindelijk een paardensport federatie die de risico’s serieus neemt en snapt dat op alle niveaus het gevaar van hoofdletsel aanwezig is. Een paard is nu eenmaal een vluchtdier en ook de beste ruiter kan eraf vallen. Hopelijk zetten deze stappen andere organisaties aan het denken en komt er ook in Nederland een verplichting voor alle niveaus. Nu overweegt men tot de ZZ zwaar de verplichting tot het dragen van een cap in te gaan stellen vanuit de KNHS. Wij vinden het onbegrijpelijk dat deze reglementwijzigingen niet aangegrepen worden om de sport veiliger te maken, juist vanuit de top. Een gemiste kans in onze ogen
Vandaag had Tessa een wedstrijd in Zoetermeer. Ondanks dat haar Sympathy het jury hok eng vond omdat er zeil overheen hing, bleef hij bij de les en deed goed zijn best. Dit resulteerde alweer in 2 punten en een mooie 2e plaats. De L komt nu echt in zicht. Sympathy krijgt ritme, begint te wennen aan het reizen en kan zijn energie nu kwijt in het werk. We zijn duidelijk op de goede weg
De Duitse dressuuramazone Isabell Werth was verleden week een opvallende verschijning in de dressuurring in Frankfurt. Ze verscheen in alle proeven met een chique veiligheidshelm in de ring. Haar goede voornemen: nooit meer zonder cap rijden. “Ik heb in de loop der jaren teveel ernstige ongevallen met hoofdletsel meegekregen. Als moeder heb ik een bijzondere verantwoordelijkheid en als topsporter kan ik het goede voorbeeld geven.” Isabell Werth voegt toe dat paarden nu eenmaal levende wezens zijn, en niet zomaar een sportattribuut. “Je weet nooit of ze onder het zadel reageren zoals je dat als ruiter wilt. In Frankfurt heeft iedereen kunnen zien dat ik de proeven met cap heb gereden. De speciale dressuurhelmen die ik in samenwerking met Uvex heb ontwikkeld zien er werkelijk chique uit.”
Het dragen van een cap in plaats van een hoedje heeft de gemoederen dit jaar bezig gehouden. Het begon dit jaar in januari met een symposium in Wellington Florida,over het dragen van een cap. Dit naar aanleiding van een val in maart 2010 van Courtney King van een jong paard waarbij ze een bloeding in de hersenen en een schedelbreuk opliep. Ze lag in coma en een lange revalidatie volgde.
Verschillende belanghebbende groepen kwamen samen om te discussiëren over veiligheid. Het tweede symposium werd eind juli gehouden op het Kentucky Horse Park in Lexington. Een ontroerende video werd getoond waarin Courtney vertelt over de gevolgen van haar ongeluk en haar visie over het dragen van een cap. Ze vertelde dat veiligheid niets te maken heeft met rijniveau. “Jammer dat mijn ongeluk daar een voorbeeld van is. Door mijn manier van spreken is het letsel nog steeds te herkennen. Maar ik heb nog geluk gehad.” Aldus King.
Per 1 januari 2013 stelt de FEI het gebruik van goed bevestigde veiligheidshoofddeksels verplicht op het wedstrijdterrein. Per 1 januari 2012 gaat er al wel een regel van kracht waarin ruiters en amazones van achttien jaar of jonger een cap moeten dragen, net als ruiters en amazones die een paard van zes jaar of jonger rijden.
De KNHS verandert per januari dat junioren allemaal verplicht zijn met veiligheidscap te rijden en vanaf 1 april 2013 het verplicht rijden met cap tot en met de ZZ-licht.
Isabelle Werth heeft in ieder geval een duidelijk signaal afgegeven door op wedstrijd te verschijnen met cap en dressuurrok. Een moedige beslissing die laat zien dat de top nadenkt over hoofdzaken en hopelijk volgen anderen dit voorbeeld.
Bron: Horses.nl/Isabell-werth.de
Het was een nat weekend. Hierdoor ging het winterspringen van de Blesruiters niet door.
Alle indooractiviteiten konden natuurlijk wel gewoon doorgaan.
Babette Söhne startte Mdate bij manege Zilverster en deze keer klopte het allemaal. Ze was fijn met losrijden, hield dit vast tijdens de proef en bleef mooi gehoorzaam en ontspannen. De jury kon het waarderen en ze mag er weer 2 punten bijschrijven in de M1.
Tessa reed verleden week een matige proef met Sympathy. Het jurycommentaar was dat ze te weinig impuls had. Na het protocol bestudeerd te hebben zijn we afgelopen week hiermee aan de gang gegaan. Dit weekend startte ze op een andere locatie maar had toevallig dezelfde jury. Nu kon ze tevreden zijn,door de andere manier van rijden kreeg ze 2 ruime winstpunten.
Claire’s dochter Marcia gooide het vandaag over een andere boeg. Hoewel ze meestal springpaarden rijdt, heeft ze sinds kort de beschikking over alleskunner Ike die uiteraard als vader Kasparow heeft. Met deze Trakehner reed ze vandaag een dressuurclinic mee van Annemiek Harmsen bij Paradise Stables. Als een echte dressuur ruiter, compleet met witte bandages reed ze de dressuuroefeningen. Het was voor beiden lang geleden maar ook weer heel leuk.
Suzanne de Groot reed weer eens een oefenparcours met Beacarie, ditmaal in Capelle aan de IJssel. Het was een vroege start, om 09.00u parcours verkennen. Het waren mooie lange lijnen. Beacarie was al even niet op concours geweest en met inrijden was ze wat onrustig maar bleef wel goed aan de hulpen. Zodra de merrie hindernissen in de baan ziet wil ze er overheen en wordt vrolijk. In het eerste rondje was er nog een beetje spanning en 1 weigering. Suzanne kreeg wat instructie en de 2e ronde ging aanzienlijk beter. Beacarie trok naar de sprong, bleef na de landing mooi rustig en de afstanden werden beter. Een goede ervaring op ander terrein, veel indrukken en plezier voor twee.
Veel ruiters en paarden hebben problemen met hun zadel. De rug van het paard verandert ook in de training. Een groeiende groep kiest tegenwoordig voor een boomloos zadel. Is dit een oplossing?
Professor dr. Hilary Clayton presenteerde tijdens ISES 2011 een onderzoek naar de drukverdeling onder conventionele (boom)zadels en boomloze zadels. Zadels worden gebruikt voor de stabiliteit. De boom van het zadel moet goed passen.
De drukverdeling van een conventioneel zadel en van een boomloos zadel werd vergeleken in draf. Uit het onderzoek bleek dat het conventionele zadel een drukverdeling over een groter gebied had. Er waren hier eigenlijk geen piekbelastingen. Bij het boomloze zadel was sprake van een concentratie van piekbelasting onder de zitbeenknobbels van de ruiter. De druk komt hier dus op een kleiner oppervlak te liggen. Voor een duidelijke conclusie wat beter is, is nog meer onderzoek nodig.
Bron; NHK, Pressure distribution beneath conventional and treeless saddles. Hilary Clayton.
Gisteren zijn we naar de volgende sessie geweest van de cursus Mentale Training. Dit keer was het onderwerp Motiveren/doelen stellen en ook nu werd de avond gegeven door Rico Schuyers, sport psycholoog en verbonden aan het NOC/NSF.
Er werd gekeken naar de invloed van externe- en interne doelen, afleiding en ontspanning op de te leveren prestatie en hoe deze verschillen ook andere wijze van coachen vragen. Verder bleek het belangrijk of men prestatiegericht of taakgericht de sport bedrijft en ook deze verschillen vragen een eigen aanpak. We zijn een hoop wijzer geworden over dit stukje van de mentale begeleiding. Het was helder, leerzaam en goed praktisch toepasbaar. In januari is de volgende avond van de cursus. We kijken er naar uit
Vele combinaties maakten hun rondje en deden ervaring op maar er was toch 1 combinatie die apart het vermelden waard is. Kitty Roeling deed mee met Dirkje.
Nu had Kitty zich dus opgegeven voor het winterspringen en het ging heel goed. Dirkje wil nog wel eens kijkerig zijn in de reguliere lessen, maar tijdens het springen lette ze goed op en deed wat er van haar verwacht werd. Een leuk resultaat na een jaar volhouden en de moed niet opgeven. Goed gedaan Kitty!!
In waddinxveen reed Floor met Valentino ook weer na een hele tijd een parcours. Dit was wel indoor, en het ging goed. Het eerste parcours was een twee-fasen waar ze een hindernis verlaagde, maar het tweede klassieke parcours bleef ze wel foutloos en ook de barrage werd een 0 rondje.
Tijdens ditzelfde kampioenschap was ook Demi Olsthoorn tevreden. De pony van haar zusje wordt nu door haar uitgebracht omdat haar eigen Panieka al een tijdje uit de roulatie is. Black Jack kan het allemaal nogal spannend vinden maar deze keer bleef hij goed bij de les. Zij haalde 2 winstpunten in de B.
Bij het KNHS seminar werd dit jaar de nadruk gelegd op de cross. Eventing ruiter Tim Lips verzorgde deze avond samen met zijn vader, bondscoach Martin. Eerst kwamen de kader ponys in de baan, alledrie gereden door 13 jarige meisjes. Met losrijden lag de nadruk op het tempo; naar voren kunnen maar ook terug en met het losspringen vooral op het kleiner maken van de galop voor en tussen balkjes. Hiermee krijg je controle en vertrouwen waardoor je weer met been aan kunt vullen. Uiteindelijk lieten de ponys zien handig te zijn met de sprongen en ongeacht de lijnen of wendingen altijd naar de sprong te trekken en te springen.
De paarden kwamen toen; Elaine Pen en Sanne de Jong , beiden de top van de eventing ruiters in Nederland. De dressuurlessen die deze kaderamazones bij Anky volgen waren in het losrijden goed te zien. Heel veel controle, heel veel souplesse en gehoorzaamheid. Zij hadden dit stuk goed voor elkaar; de paarden konden alle afstanden makkelijk in een galopsprong meer of minder laten zien. De afstand kon op deze manier altijd passend gemaakt worden en ook toen het moeilijk werd bleef het er vanzelfsprekend en eenvoudig uitzien.
Zaterdag organiseerde de Prinsenhofruiters uit Hazerswoude een clinic van Albert Voorn. Er was veel belangstelling, zowel bij de deelnemers als bij het publiek. Albert vereenvoudigde het rijden naar een paar simpele zaken. Een paard mag lopen zoals hij zelf wil lopen; er wordt dus niet ingewerkt om een hoofd of hals naar beneden te rijden. Op spoor moet hij naar voren en op teugel terug. De ruiter moet stil zitten en niet te veel willen inwerken zodat het paard zich kan ontspannen. Sommige aanwijzingen waren echt totaal anders dan wat de meeste ruiters gewend zijn. Maar het resultaat was dat alle paarden ontspanden tijdens het werk en allemaal fijner gingen springen en beter gingen luisteren. 
Marcia reed voor deze gelegenheid Crossiecor van Cees de Jong en hij deed het erg goed. Gehoorzaam en geconcentreerd luisterde hij naar zijn amazone en sprong met veel gemak de hindernissen. Marcia mocht van Albert haar handen nog wat meer dragen en haar voeten nog iets meer uitdrukken tijdens het terugnemen maar verder was hij erg tevreden.
Wij berichten hier wel vaker over Britt Doelman met haar pony Padovano. Ze heeft al meerdere successen gehaald in de ponysport en beleven samen veel plezier aan wedstrijden. Maar Britt werd verleden jaar 18 en moest dus de overstap maken naar de paarden.
Na Isabelle Werth, die als topamazone het lef heeft om als eerste haar hoedje vaarwel te zeggen en te kiezen voor veiligheid in plaats van status, komt nu Canada met duidelijke regels.
“Ik ben erg trots dat ons dressuurcomité deze stap heeft genomen”,aldus voorzitter Michael Gallagher. “Ik geloof dat we de eerste nationale federatie ter wereld zijn die deze regel introduceert en ik kan garanderen dat we niet de laatste zullen zijn.”
Equuslibrium wenst U in het nieuwe jaar balans en plezier voor mens en dier.
Isabell Werth voegt toe dat paarden nu eenmaal levende wezens zijn, en niet zomaar een sportattribuut. “Je weet nooit of ze onder het zadel reageren zoals je dat als ruiter wilt. In Frankfurt heeft iedereen kunnen zien dat ik de proeven met cap heb gereden. De speciale dressuurhelmen die ik in samenwerking met Uvex heb ontwikkeld zien er werkelijk chique uit.”
Het dragen van een cap in plaats van een hoedje heeft de gemoederen dit jaar bezig gehouden. Het begon dit jaar in januari met een symposium in Wellington Florida,over het dragen van een cap. Dit naar aanleiding van een val in maart 2010 van Courtney King van een jong paard waarbij ze een bloeding in de hersenen en een schedelbreuk opliep. Ze lag in coma en een lange revalidatie volgde.
Verschillende belanghebbende groepen kwamen samen om te discussiëren over veiligheid. Het tweede symposium werd eind juli gehouden op het Kentucky Horse Park in Lexington. Een ontroerende video werd getoond waarin Courtney vertelt over de gevolgen van haar ongeluk en haar visie over het dragen van een cap. Ze vertelde dat veiligheid niets te maken heeft met rijniveau. “Jammer dat mijn ongeluk daar een voorbeeld van is. Door mijn manier van spreken is het letsel nog steeds te herkennen. Maar ik heb nog geluk gehad.” Aldus King.
Babette Söhne startte Mdate bij manege Zilverster en deze keer klopte het allemaal. Ze was fijn met losrijden, hield dit vast tijdens de proef en bleef mooi gehoorzaam en ontspannen. De jury kon het waarderen en ze mag er weer 2 punten bijschrijven in de M1.
Tessa reed verleden week een matige proef met Sympathy. Het jurycommentaar was dat ze te weinig impuls had. Na het protocol bestudeerd te hebben zijn we afgelopen week hiermee aan de gang gegaan. Dit weekend startte ze op een andere locatie maar had toevallig dezelfde jury. Nu kon ze tevreden zijn,door de andere manier van rijden kreeg ze 2 ruime winstpunten.
Marcia gooide het vandaag over een andere boeg. Hoewel ze meestal springpaarden rijdt, heeft ze sinds kort de beschikking over alleskunner Ike die uiteraard als vader Kasparow heeft. Met deze Trakehner reed ze vandaag een dressuurclinic mee van Annemiek Harmsen bij Paradise Stables. Als een echte dressuur ruiter, compleet met witte bandages reed ze de dressuuroefeningen. Het was voor beiden lang geleden maar ook weer heel leuk.
Suzanne de Groot reed weer eens een oefenparcours met Beacarie, ditmaal in Capelle aan de IJssel. Het was een vroege start, om 09.00u parcours verkennen. Het waren mooie lange lijnen. Beacarie was al even niet op concours geweest en met inrijden was ze wat onrustig maar bleef wel goed aan de hulpen. Zodra de merrie hindernissen in de baan ziet wil ze er overheen en wordt vrolijk. In het eerste rondje was er nog een beetje spanning en 1 weigering. Suzanne kreeg wat instructie en de 2e ronde ging aanzienlijk beter. Beacarie trok naar de sprong, bleef na de landing mooi rustig en de afstanden werden beter. Een goede ervaring op ander terrein, veel indrukken en plezier voor twee.
Veel ruiters en paarden hebben problemen met hun zadel. De rug van het paard verandert ook in de training. Een groeiende groep kiest tegenwoordig voor een boomloos zadel. Is dit een oplossing?
Sint heeft het laatste jaar goed gekeken,
