Het kon niet uitblijven, toen Claire met haar ouders in 1966 op 3 jarige leeftijd meegenomen werd op huifkar vakantie dat de basis werd gelegd voor een grote paardenliefde. Vakanties  werden doorgebracht bij het huifkar bedrijf van de familie Bobbink in Drenthe. Het leven was één feest daar in de prachtige natuur van Noord Nederland.
Toen al werd duidelijk dat  Claire altijd verbonden zou blijven met paarden, in welke vorm en welk ras dan ook. Op 8 jarige leeftijd mocht Claire eindelijk naar de manege en kon ze  leren rijden. Op 12 jarige leeftijd maakte ze voor het eerst een pony zadelmak, alleen  was er geen zadel. Maar zonder zadel kon er toch  gereden worden op deze groene pony. Dat smaakte naar meer. Er volgde meerdere pony’s die in de duinen rond Den Haag, waar Claire inmiddels woonde, die zadelmak gemaakt werden en waar ook soms een wedstrijdje mee gereden werd. Claire had het grote voordeel klein te zijn en dus werd ze gevraagd om ook de kleinere rassen als Welshjes en Shetlanders te berijden.

Weliswaar kleine pony’s maar vaak veel te ingewikkeld voor kleine kinderen, Claire kon daar wel mee overweg. Al snel volgde de introductie naar het IJslandse Paard. Ze werd gevraagd een IJslander in te rijden die de onhandige gewoonte had niet te willen stoppen…..  Deze IJslander heeft Claire geleerd anders te denken . Alles ging anders dan ze geleerd had en de oplossingen moesten bedacht worden door goed naar het gedrag en de reacties van het paard kijken. Nu heel gewoon, toen niet gebruikelijk

Aangestoken door de Ursula Bruns boeken viel Claire als een blok voor het IJslandse paard.

Claire leerde omgaan met de IJslandse gangen. Ze volgde cursussen bij Hans Boudri en Joris van Grinsven, Klaas Duthil, Reynir Adelsteinson en Walter Feldmann. ze reed  wedstrijden  in de sportproeven Tölt, 4- en 5 gangen en telgang. Behalve het rijden op de  IJslanders bleef ze ook andere paarden trainen, maar toch bleef dat IJslandse gevoel en kwam Claire  steeds weer uit bij deze robuuste  paarden in ponyverpakking .

Haar eerste eigen IJslander was een 5 ganger, waar Claire tot in de subtop competitief mee heeft gereden. Toen al reed zij als één van de weinige dressuur. Vervolgens kwam er een 4 ganger  importmerrie uit IJsland, ook met haar heeft Claire in de subtop meegedraaid.
De liefde voor dressuursport ontwikkelde zich bij Claire. Zij merkte dat haar IJslander, die eerst alle gangen door elkaar gooide in balans kwam en recht werd. Ze reed met haar vijfganger tussen de paarden dressuurproeven, nog buiten mededingen omdat men boven de 18 jaar in die tijd niet op een pony mocht starten. Zo raakte zij overtuigd van de noodzaak ook bij IJslanders vanuit deze basis te werken. Samen werken om het paard zo goed mogelijk zijn lijf te leren gebruiken, daar gaat het allemaal om. Nadat Claire moeder werd heeft ze even weinig gereden maar toen de jongste oud genoeg was ging ze weer op zoek naar een eigen paard.

De keuze viel op een groen paard, een merrie, en heel bijzonder, een Trakehner! Toen volgde een  omslag, dit was waar ze naar zocht. Een gevoelig sensibel veelzijdig ras, intelligent, met prachtige gangen, met maat en schoonheid en vooral bereid tot samenwerking.

Toen de Trakehner merrie prima opgeleid was heeft Claire met haar de volledige KNHS – ORUN (niveau 4) opleiding met succes afgerond. Zij is bevoegd om tot en met ZZ les te geven

Hierna volgden nog verschillende Trakehners, allen met dezelfde fijne eigenschappen. Zij reed de paarden dressuurmatig en haar dochter startte ze in de springring en reed eventing.

Met haar grote liefde Ike reed zij in een jaar van de Z1 naar ZZ Zwaar. Ike werd geëerd als Trakehner van het jaar en kreeg de Doruto memorial. Deze ereprijs verdiende  hij omdat hij zowel in de springring als in de eventing succesvol was geweest en uiteindelijk met Claire in de dressuur naar de subtop reed.

Ook barokke paarden weten zich gewaardeerd bij Claire. Met een Lusitano merrie reed zij met slechts eens per week training in 2 jaar van de L naar Z niveau. Hun inzet, koele instelling en sensibele reacties passen bij de wijze waarop Claire het liefste werkt

Paardrijles geven deed Claire al voor ze de opleiding ging doen, vanaf haar 20ste levensjaar helpt ze anderen om beter te worden in het rijden. Groepen, verenigingen, kinderen, volwassenen; er zijn al veel mensen geweest die zich gesteund voelen door de kennis en ervaring van Claire.

Door haar brede ervaring kan ze mensen helpen,ongeacht welk ras of op welk niveau de mensen  rijden. Claire kent de geheimen en problemen die erbij horen en  kan  helpen. Wedstrijdbegeleiding, eerste rijlessen, overstappen van pony naar paarden, gangen lessen met IJslanders, alles kan! Claire heeft niet alleen kennis van dit vak maar ook heel veel plezier, dat straalt ze ook uit en haar enthousiasme is aanstekelijk. Vele van haar leerlingen gaan de wedstrijdsport in en niet zonder succes.

Claire heeft ruime ervaring met minder valide ruiters. Ook zij beleven veel plezier aan het rijden en omgaan met paarden en Claire is blij daar een kleine bijdrage aan te kunnen leveren.

Claire is  KNHS Jury tot en met M2 niveau en begeleidt mensen in de ring een betere prestatie neer te zetten.

Ze werkt samen met een sportpsychologe en heeft door eigen achtergrond in de psychiatrie ervaring in de begeleiding van mensen met angst. Ook veel ruiters met angst hebben het plezier weer terug gekregen na begeleiding van Claire

Gevoelige Trakehners, Barokke Friezen of eigenwijze pony’s; Claire weet bij ieder paard een manier te vinden om ze fijn aan het werk te krijgen en paard en ruiter in balans te brengen!

©de Hoefslag 23 mei 2018